Bedzie zakaz dorabiania do emerytur?

Zapytanie nr 355 do prezesa Rady Ministrów w sprawie zakazu zarobkowania przez emerytów

Szanowna Pani Premier,

w dniu 23 marca br. "Dziennik Polski" poinformował o planach wprowadzenia zakazu dorabiania do

emerytury, powołując się na słowa szefa komitetu stałego rządu, Henryka Kowalczyka.

W artykule tym (http://www.dziennikpolski24.pl/aktualnosci/kraj/a/emerytura-bez-dorabiania,9775223/) znalazła się m. in. informacja o tym, ze taki zakaz nie bedzie obowiazywał grup uprzywilejowanych: "mundurowych, górników, a także posłów i senatorów" - osoby z tych grup mogłyby dorabiać bez limitu do emerytury.

W związku z tym mamy pytania:

- czy prawda jest, ze rozważane jest wprowadzenie przepisów zabraniających równoczesnego pobierania emerytury i uzyskiwania przychodów z pracy zarobkowej?

- jesli tak, to czy prawda jest, ze maja one nie dotyczyć wspomnianych wyżej "grup uprzywilejowanych" - a jeśli tak, to dlaczego, zważywszy, ze przedstawiciele tych grup przechodzą na emeryturę średnio wcześniej, pobierają ja dłużej i otrzymują średnio wyższe świadczenia?

- czy znana jest liczba osób z wymienionych wyżej grup, które dorabiają do emerytury, a jeśli tak, jaki procent wszystkich dorabiających emerytów stanowią?

- czy, w świetle tego, ze Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 13.11.2012 r. (sygnatura K 2/12) orzekł, ze ówczesne przepisy zawieszające prawo do emerytury z powodu kontynuowania zatrudnienia były sprzeczne z Konstytucja - co spowodowało następnie konieczność wypłacania zaległych świadczeń - nie oznacza to planów wprowadzenia ponownie regulacji juz raz uznanych za niekonstytucyjne?

Z wyrazami szacunku,

poseł Jacek Wilk

28 marca 2016 r.

Odpowiedz na zapytanie nr 355 w sprawie zakazu zarobkowania przez emerytów

Szanowny Panie Marszałku,

w odpowiedzi na wystąpienie Pana Marszałka z dnia 1 kwietnia 2016 r. znak: K8ZAP355 zawierające zapytanie posła Jacka Wilka w sprawie zakazu łączenia pracy z pobieraniem świadczenia emerytalnego pragnę uprzejmie przedstawić, co następuje:

Obecnie nie sa prowadzone prace legislacyjne, zmierzające do zmiany zasad zmniejszania wysokości i zawieszania prawa do emerytury w przypadku równoczesnego pobierania emerytury i uzyskiwania przychodów z pracy zawodowej. Rozwiązań w tym zakresie nie zawiera także przedstawiony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej projekt ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 62).

Zgodnie z danymi Zakładu Ubezpieczeń Społecznych we wrześniu 2015 r. 353 823 osób z ustalonym prawem do emerytury podlegało Ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, w tym 185 934 kobiet i 167 889 mężczyzn.

Liczbę osób łączących pobieranie emerytury z praca zarobkowa, w podziale na sekcje PKD (Polskiej Klasyfikacji Działalności) obrazuje poniższa tabela:

Pragnę również podkreślić, ze obecnie obowiązujące przepisy nie wytłaczają możliwości łączenia emerytury z dochodami z pracy zarobkowej. Występujący w kontekście przywołanego w zapytaniu poselskim wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. sygn. K 2/12, art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowi jedynie, ze prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawca, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego. Zatem istota regulacji zawartej w tym przepisie jest ograniczenie równoczesnego pobierania dwóch świadczeń - emerytury i wynagrodzenia za prace, jeżeli pracownik nie miał zamiaru przejść na emeryturę, lecz planował nadal pracować u tego samego pracodawcy bez rozwiazywania dotychczasowego i nawiązania nowego stosunku pracy. Należy zatem zauważyć, ze z art. 103a ustawy nie wynika zakaz zatrudniania emerytów ani zakaz ponownego nawiązania z nimi stosunku pracy z jakimkolwiek - także tym samym - pracodawca.

Odnosząc się natomiast do kwestii samego wyroku z dnia 13 listopada 2012 r. należy wyjaśnić, ze Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodny z Konstytucja art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jedynie w zakresie, w jakim znajdował zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy.

Regulacja zawarta w art. 103a ustawy weszła bowiem w życie z dniem 1 stycznia 2011 r. i znalazła zastosowanie nie tylko do osób, które nabyły prawo do emerytury po tej dacie, ale tez do emerytów, którzy nabyli prawo do emerytury przed tym dniem. Takie rozwiązanie wprowadzał bowiem art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którym począwszy od dnia 1 października 2011 r. prawo do emerytury przyznanej przed dniem 1 stycznia 2011 r. ulegało zawieszeniu. A zatem regulacja zawarta w art. 103a ustawy zostali objęci także emeryci, którzy nabyli prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2011 r., a wobec uchylenia art. 103 ust. 2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - w okresie od dnia 8 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. - mogli to prawo realizować. Osoby te mogły pobierać emeryturę bez konieczności rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawca do dnia 30 września 2011 r., czyli przez 9 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. Jeżeli do tego dnia nie rozwiązały stosunku pracy, prawo do emerytury ulegało zawieszeniu na mocy art. 103a ustawy.

Orzekając w tej sprawie, Trybunał Konstytucyjny wskazał na naruszenie zasady ochrony zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa oraz zasady demokratycznego państwa prawa. W uzasadnieniu orzeczenia Trybunał Konstytucyjny podkreślił, ze obywatel podejmując "życiowe" decyzje powinien mieć możliwość czynienia tego z pełna świadomością przesłanek działania organów państwowych oraz konsekwencji prawnych jego zachowana na gruncie obowiązującego prawa. Działanie jednostki, w ocenie Trybunału, powinno opierać się na przekonaniu o pewności i stabilności nie samych przepisów, lecz kształtowanych na ich podstawie stosunków prawnych, których decyduje się byc strona, bez obawy o arbitralne decyzje prawodawcy w tym zakresie. Skutek wyroku Trybunału był taki, ze z chwila ogłoszenia jego sentencji w Dzienniku Ustaw tj. z dniem 22 listopada 2012 r. utracił moc art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw z 16 grudnia 2010 r. w zakresie, w jakim przewiduje stosowanie art. 103a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych do osób, które

nabyły prawo do emerytury przed 1 stycznia 2011 r., bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Znaczy to, ze obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawca - jako warunek realizacji nabytego prawa do emerytury - nie ma zastosowania do osób, które nabyły to prawo w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Natomiast przepis ten pozostaje nadal w obrocie prawnym i znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury w momencie jego wejścia w życie i później, tj. od 1 stycznia 2011 r.

Z poważaniem

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej

Marcin Zieleniecki

Warszawa, 21 kwietnia 2016 r.

Przedruk ze strony www.podatki.biz

• « poprz.
• nast. »