Odszedł wizjoner i twórca obrony cywilnej oraz ochrony przeciwpożarowej gen. bryg. Feliks Dela

Z głębokim smutkiem zawiadamiamy, że zmarł

gen. bryg. Feliks Dela.

Gen. brygadier Feliks Dela urodził się 4 października 1943 r. we wsi Kalina Mała w powiecie miechowskim. W 1948 r. wraz z rodzicami przeniósł się do miejscowości Miechów-Charsznica. Naukę w szkole średniej podjął Technikum Górniczym w Dąbrowie Górniczej. Z tytułem technika eksploatacji złóż węgla kamiennego, rozpoczął pożarniczą karierę zawodową. W latach 1964-1967 studiował w Szkole Oficerów Pożarnictwa w Warszawie. Po jej ukończeniu objął stanowisko wykładowcy w Szkole Podoficerów Pożarnictwa w Krakowie.

W styczniu 1971 r. został zastępcą komendanta miejskiego straży pożarnych w Bytomiu, a następnie komendanta rejonowego straży pożarnych. W 1976 r. powołano go na stanowisko komendanta rejonowego straży pożarnych. W 1978 r. ukończył studia inżynierskie w Wyższej Oficerskiej Szkole Pożarniczej. Dodatkowo studiował organizację i zarządzanie na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. W tym czasie brał udział w wielu seminariach i konferencjach organizowanych w Polsce i za granicą. W 1984 r. komendant główny straży pożarnych mianował go na stanowisko komendanta Szkoły Chorążych Pożarnictwa w Krakowie.

Dzięki niezwykłemu uporowi oraz fachowości stworzył i zrealizował ostatecznie w 1992 r. - wizję nowoczesnej szkoły, która zyskała nowe obiekty, poligon, młodą, ambitną kadrę, stając się tym samym najlepszą szkołą pożarniczą w kraju. W 1991 r. minister spraw wewnętrznych powierzył mu misję tworzenia prawnych i organizacyjnych podstaw nowoczesnej zawodowej formacji ratowniczej. Po jej wypełnieniu został pierwszym komendantem głównym Państwowej Straży Pożarnej, stając na czele sił ratowniczych biorących udział w wielkich i skomplikowanych akcjach ratowniczo-gaśniczych, m. in. takich jak: pożar lasów w Kuźni Raciborskiej (1992), wybuch gazu w budynku mieszkalnym w Gdańsku (1994), działania ratownicze podczas powodzi "tysiąclecia" w Polsce (1997).

Dzięki niemu straż pożarna zdobyła wysokie społecznie uznanie jako jedna z najbardziej profesjonalnych służb w kraju, gotowa nieść pomoc podczas każdego zagrożenia. Jego zasługą jest unowocześnienie technicznego wyposażenia straży pożarnych, odmłodzenie kadry i wzrost poziomu jej wykształcenia. W wyniku jego działania nastąpiła także znacząca przemiana w świadomości strażaków i społeczeństwa. Jego zasługą jest budowa dziesiątków nowoczesnych strażnic i modernizacja ponad 200 strażnic, wykształcenie setek oficerów i prawie 2000 aspirantów, stworzenie struktur międzynarodowej współpracy pożarniczej oraz grup szybkiego reagowania.

Odznaczony między innymi:

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2014)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1992)
• Medal Honorowy im. Józefa Tuliszkowskiego (1994)
• Złoty Medal Honorowy im. Józefa Tuliszkowskiego (2015)

Na podstawie strony KG PSP i Wikipedii

Odszedł na wieczną służbę

Pożegnano Nestora Polskiego Pożarnictwa

24 maja 2017 roku o godz. 13.00 w Czarnkowie odbyły się uroczystości pogrzebowe płk poż. w st. spocz. Władysława Pilawskiego – Nestora Polskiego Pożarnictwa. W ostatnim pożegnaniu Pana Pułkownika uczestniczyły dwie rodziny: generacyjna oraz strażacka. Strażacką rodzinę reprezentowało m. in. 14 czynnych oraz emerytowanych generałów pożarnictwa pod przewodnictwem nadbryg. Marka Jasińskiego, zastępcy komendanta głównego PSP, kierownictwo i przedstawiciele szkół pożarniczych i jednostek organizacyjnych zawodowej oraz ochotniczych straży pożarnych z całego kraju.

Chcąc oddać cześć zmarłemu płk  poż. Władysławowi Pilawskiemu – uroczystość rozpoczęto od odczytania imponującej noty biograficznej zmarłego. Mszę Świętą w Kościele pw. Św. Marii Magdaleny w Czarnkowie koncelebrował ks. st. bryg. dr Jan Krynicki – kapelan krajowy strażaków w asyście 14 księży i kapelanów strażackich.

Po mszy kondukt żałobny, w strugach ulewnego deszczu, przy dźwiękach marsza żałobnego, odegranego przez Orkiestrę Dętą z Czarnkowa odprowadził Pana Pułkownika do miejsca ostatniego pochówku na cmentarzu komunalnym w Czarnkowie. Trumna z ciałem Komendanta została przewieziona ulicami miasta na drabinie pożarniczej  w asyście kompanii honorowych ze Szkoły Aspirantów PSP w Poznaniu i Komendy Miejskiej PSP w Poznaniu oraz blisko 40 pocztów sztandarowych.

Nad grobem zmarłego rodzina  odczytała list pożegnalny, a zastępca komendanta głównego PSP nadbryg. Marek Jasiński  oraz wielkopolski komendant wojewódzki PSP bryg. Andrzej Bartkowiak przekazali rodzinie Pułkownika Pilawskiego czapkę wraz z odznaczeniami.

Opracował: mł. bryg. Sławomir Brandt z KW PSP w Poznaniu

Fotorelacja  http://www.psp.wlkp.pl/foto/2017.05.24-Pogrzeb%20plk%20Pilawski/

Zmarł płk. poż. w st.spocz. Władysław Pilawski

Z głębokim żalem przyjęliśmy informację, że dziś w nocy w wielu 103 lat zmarł Nestor Polskiego Pożarnictwa płk poż. w st. spocz. Władysław Pilawski.

Rodzinie oraz najbliższym składamy wyrazy współczucia.

Msza Święta zostanie odprawiona w dniu 24 maja 2017 r. (środa)  o godz.13:00  w Kościele pw. Św. Marii Magdaleny przy ul. Kościelnej 1 w Czarnkowie, a ceremonia pogrzebowa odbędzie się na cmentarzu komunalnym przy ul. Rolnej w Czarnkowie.

Płk poż. Władysław Pilawski - ur. się 29 grudnia 1913 r. w Czarnkowie w woj. wielkopolskim. Pochodził z wielodzietnej rodziny, wychowywany w duchu patriotycznym. Swoje zainteresowanie pożarnictwem odziedziczył po ojcu, aktywnym działaczu pożarnictwa ochotniczego na Ziemi Czarnkowskiej. W 1934 r. Władysław Pilawski wstąpił w szeregi Ochotniczej Straży Pożarnej w swojej rodzinnej miejscowości. Po złożeniu podania do Okręgu Wojewódzkiego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Poznaniu, został skierowany na kursy przygotowawcze do zawodowej służby pożarniczej. W następnym roku uzyskał kwalifikacje, kończąc kurs I stopnia w Kościanie oraz kursy mechaników motopomp i kursy II i III stopnia. W 1935 r. objął stanowisko powiatowego instruktora pożarnictwa w Rawiczu. Rok później ukończył w Łodzi kurs pożarniczy dla oficerów pożarnictwa – członków Korpusu Technicznego Związku Straży Pożarnych RP, uzyskując stopień młodszego instruktora. Objął stanowisko powiatowego instruktora pożarnictwa, nadzorując i kierując działalnością przeszło 120 Ochotniczych Straży Pożarnych. W 1939 r., będąc pracownikiem okręgu wojewódzkiego Zarządu Straży Pożarnych w Poznaniu, ukończył kurs z zakresu techniki pożarniczej i równocześnie odbył praktyki w zakładach Lilpop, Rau i Lowenstein w Warszawie, zajmujących się produkcją motopomp pożarniczych „Syrena”.

We wrześniu 1939 r. wziął udział w wojnie obronnej przeciwko hitlerowskiemu najeźdźcy, dowodząc plutonem 55. Pułku Piechoty „Leszno”. W czerwcu 1940 r. podjął pracę w Warszawskiej Straży Ogniowej, angażując się jednocześnie w działalność konspiracyjną. Miesiąc później, jako zastępca instruktora pożarnictwa dystryktu, został skierowany przez kierownika technicznego pożarnictwa na terenie Generalnej Guberni do Lublina.

W sierpniu 1940 r., z inspiracji ppłk. WP Józefa Spychalskiego rozpoczął działalność w Związku Walki Zbrojnej, a następnie w Armii Krajowej.

W Strażackim Ruchu Oporu „Skała” pełnił obowiązki zastępcy komendanta na dystrykt lubelski. Jako aktywny członek kierownictwa „Skały” uczestniczył w realizacji ważniejszych zadań ustalanych dla tej organizacji. W styczniu 1943 r. został oddelegowany do Centralnej Szkoły Pożarniczej w Warszawie jako szef kursu oficerów pożarnictwa, a po jego zakończeniu powrócił na poprzednie stanowisko. Rok później wyjechał do Krakowa, gdzie podjął pracę w biurze kierownika technicznego pożarnictwa.

Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Wielkopolski, obejmując stanowisko komendanta Zawodowej Straży Pożarnej w Poznaniu i zajmując się m.in. odbudową zniszczonych i budową nowych obiektów straży. W czerwcu 1950 r. podjął pracę w Komendzie Głównej Straży Pożarnej w Warszawie, gdzie zajął się opracowywaniem przepisów wprowadzających nową organizację ochrony przeciwpożarowej związaną ze zmianami w strukturze administracyjnej państwa. W 1953 r. był dwukrotnie aresztowany i przesłuchiwany przez służbę bezpieczeństwa. W związku z odmową współpracy, na początku 1954 r. został zwolniony ze służby. Do 1957 r. pracował w Biurze Studiów i Projektów Typowych Budownictwa Przemysłowego w Warszawie. Z dniem 23 lutego 1957 r. powrócił do służby. Minister spraw wewnętrznych powołał go na stanowisko zastępcy komendanta głównego Straży Pożarnych. Głównym kierunkiem jego działalności na tym stanowisku był rozwój techniki pożarniczej. Funkcję tę pełnił przez 22 lata, tj. do czasu przejścia na emeryturę. W 1958 r., jako reprezentant Polski brał udział w kongresie CTIF w Wiedniu. W tej międzynarodowej organizacji pożarniczej działał z zaangażowaniem i dużymi osiągnięciami do 1979 r., zyskując uznanie władz i organizacji pożarniczych Francji, Niemiec, Jugosławii, Austrii, Luksemburga, Czech i Włoch.

Po zakończeniu w 1979 r. czynnej służby w stopniu pułkownika pożarnictwa zajął się dokumentowaniem chlubnych kart historii polskiego pożarnictwa. Jest autorem 9 książek o tematyce historycznej, był członkiem kapituły Medalu Honorowego im. Józefa Tuliszkowskiego.  

Na podstawie informacji ze stron KW PSP w Poznaniu i KG PSP

Odszedł na wieczną służbę

Z głębokim żalem zawiadamiamy, iż 11 kwietnia 2017 r. zmarł wieloletni były Zastępca Komendanta Wojewódzkiego Straży Pożarnych w Kaliszu st. bryg. w st. spocz. Tadeusz Mikucki

Służbę w ochronie przeciwpożarowej st. bryg. w st. spocz. inż. Tadeusz Mikucki rozpoczął w 1963r. podejmując studia w Szkole Oficerów Pożarnictwa w Warszawie. Od 01-09-1965 r. pełnił służbę w Komendzie Straży Pożarnych w Wolsztynie (starszy podoficer), następnie od 04-10-1966r. w Powiatowej Komendzie Straży Pożarnych w Trzciance (oficer). Z dniem 01-06-1969 r. został powołany na stanowisko Komendanta Powiatowego Straży Pożarnych w Słupcy, a z dniem 01-01-1972 r. został Komendantem Zakładowej Zawodowej Straży Pożarnej przy Zakładzie Płyt Pilśniowych w Czarnkowie. Służbę w Komendzie Wojewódzkiej Straży Pożarnych w Kaliszu rozpoczął z dniem 16-12-1976 r. na stanowisku Kierownika Służby Organizacyjnej, a od 01-04-1979 r. został powołany na stanowisko Zastępcy Komendanta Wojewódzkiego Straży Pożarnych w Kaliszu. Od 01-07-1992 r. do 31-08-1992 r. pełnił obowiązki Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnych w Kaliszu. Z dniem  31 stycznia 1993r. odszedł na zasłużoną emeryturę.

Podczas służby dał się poznać jako ambitny, zdyscyplinowany i zaangażowany w pełnienie obowiązków służbowych funkcjonariusz. Dowodził wieloma poważnymi akcjami ratowniczo – gaśniczymi, m.in. podczas pożaru lasu w Gizałkach, podczas pożarów spółdzielni ogrodniczej i cegielni. Angażował się w podtrzymywanie i rozwój kontaktów i jak najlepszych relacji z ochotniczymi strażami pożarnymi. Szanowany przez podwładnych, którym zawsze służył pomocą i dobrym przykładem. Wyróżniony wieloma odznaczeniami i medalami państwowymi.

Będąc na emeryturze wiele wysiłku włożył w działalność Związku Emerytów i Rencistów Pożarnictwa R.P. Był jednym z założycieli Koła nr 8 w Kaliszu, wieloletnim V-ce Prezesem Koła i członkiem Komisji Socjalnej przy Wielkopolskim Komendancie Wojewódzkim.

Msza św. pogrzebowa odprawiona zostanie 18 kwietnia 2017r.(wtorek) o godzinie 12.00 w kościele parafialnym p.w. Św. Gotarda w Kaliszu przy ul. Częstochowskiej, po czym nastąpi przemarsz konduktu pogrzebowego na cmentarz parafialny na Zagorzynku przy ul. Częstochowskiej.

Opracował: st. kpt. Radosław Marek